Տպագրությունը ուշ միջնադարյան Հայաստանում: Դարաշրջանի մշակութային կյանքի ամենանշանակալից երևույթներից մեկը հայկական տպագրության սկզբնավորումն ու անշեղ վերելքն էր: Հայ վաճառականներն ու հոգևորականները մեծ հետաքրքրություն ցուցաբերեցին Եվրոպայում տպագրության գյուտի նկատմամբ: Հայաստանյան դժնդակ իրականության թելադրանքով, որր բացառում էր տպագրության սկզբնավորումը հայրենիքում, տպագրական աշխատանքներ հնարավոր էր կատարել միայն Եվրոպայում: 1440-ական թթ. Յոհան Գուտենբերգի կատարած տպագրության գյուտն արագորեն տարածվեց մայրցամաքում: Կարճ ժամանակ անց տպարաններ ստեղծվեցին իտալական քաղաքներում: Հայ տպագրության առաջին կենտրոն դարձավ Վենետիկը, որտեղ վաղուց ի վեր գոյություն ուներ ազդեցիկ հայ համայնք: Առաջին հայ տպագրիչը՝ Հակոբ Մեղապարտը, այստեղ 1512-1513 թթ. ընթացքում լույս ընծայեց հինգ անուն գիրք՝ «Ուրբաթագիրք», «Պատարագատետր», «Աղթարք»,
«Պարզատումար», «Տաղարան»:
Հակոբ Մեղապարտի հրատարակած գրքերը նախատեսված էին ընթերցողների լայն շրջանի համար է իրենց տեսքով նմանվում էին ձեռագիր մատյանների: Հակոբ Մեղապարտի տպարանը գործել է երկու-երեք տարի:
Հայկական գրատպության նոր օջախներ են ստեղծվում XVII դ. առաջին կեսին: Գրքեր են լույս ընծայվում Լվովում (1616-1618) և Լիվոռնոյում (1642-1643): Նշանավոր տպագրիչներից էին Հովհաննես Ջուղայեցին, Հովհաննես Քարմատանենցը և ուրիշներ: Նոր Ջուղայի Ամենափրկիչ վանքի միաբանները, առանց ծանոթ լինելու եվրոպական տպագրության նվաճումներին, սեփական ուժերով ստեղծում են տպարան և 1638-1650 թթ. ընթացքում հրատարակում մի քանի գիրք: Այդ աշխատանքները նախաձեռնել և ղեկավարում էր Խաչատուր վարդապետ Կեսարացին:
Մարգարյան Հ.
Տես նաև՝
Դպրոցը ուշ միջնադարյան Հայաստանում:
Գիտությունը ուշ միջնադարյան Հայաստանում:
Գրականությունը ուշ միջնադարյան Հայաստանում:
Արվեստը ուշ միջնադարյան Հայաստանում:
Ալեք Մանուկյան 1,
ԵՊՀ 2-րդ մասնաշենք,
5-րդ հարկ,
Հեռ.` + 37460 71-00-92
Էլ-փոստ` info@armin.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Կայքի նյութերի մասնակի կամ ամբողջական օգտագործման, մեջբերումների կատարման դեպքում հղումը պարտադիր է` www.armeniaculture.am