ՄԵՂԵԴԻ (<հուն. μελῳδία- մելոդիա, երգ, երգեցողություն), 1. միաձայն արտահայտվող երաժշտական միտք, որ ծավալվում է որոշակի ձայնակարգային հիմքի վրա, ելևէջային և ռիթմային տարրերի որոշակիորեն կազմակերպված հաջորդականությամբ։ Երաժշտության սկզբնատարրն է, բազմաձայն ստեղծագործության մեջ՝ նրա բովանդակության հիմնական կրողը։ Առանձնանում է ժանրային (վոկալ, նվագարանային), ոճական և այլ հատկանիշներով։ Միաձայն երաժշտության մեջ (տես Մոնոդիա) մարմնավորում է ավարտված ամբողջական երաժշտական կերպար։ Այս առումով բնորոշ են տարբեր ժողովուրդների ժողովրդական երգերի մեղեդիները։ Կոմպոզիտորական ստեղծագործության մեջ մեղեդին հատկապես առաջատար նշանակություն է ձեռք բերել ռոմանտիզմի ներկայացուցիչնեիի երկերում։ Հայկական ժողովրդական և մոնոդիկ պրոֆեսիոնալ երաժշտության տարբեր ճյուղերը (գեղջկական, հոգևոր, քաղաքաքական, գուսանական, աշուղական ևն) հարուստ են հնագույն դարերից մեզ հասած և հռչակված բազմատեսակ բարձրարվեստ մեղեդիներով։
Գրականության ցանկ
«Հայկական համառոտ հանրագիտարան», հատոր երրորդ, գլխ. խմբ. Հ. Այվազյան, Երևան, 1999:
Ալեք Մանուկյան 1,
ԵՊՀ 2-րդ մասնաշենք,
5-րդ հարկ,
Հեռ.` + 37460 71-00-92
Էլ-փոստ` info@armin.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Կայքի նյութերի մասնակի կամ ամբողջական օգտագործման, մեջբերումների կատարման դեպքում հղումը պարտադիր է` www.armeniaculture.am