ԱՀԱՐՈՆՅԱՆ Գրիգոր Պետրոսի [24.2(7.3).1896, Թիֆլիս – 17.7.1980, Երևան], քանդակագործ: ՀԽՍՀ ժող. նկարիչ (1967): Վ. Գ. Ահարոնյանի հայրը: Սովորել է Ս. Պետերբուրգի (1915–17) և Սոֆիայի (1921–24) գեղարվեստի ակադեմիաներում: Աշխատել է Հ. Ս. Գյուրջյանի Փարիզի արվեստանոցներում (1927–28), 1931–46-ին` Բուլղարիայում: 1946-ին ներգաղթել է Հայաստան: 1947-ից դասավանդել է ԵԳԹԻ-ում (պրոֆ.` 1967-ից): Ահարոնյանի գործերից են` «Ինքնադիմաքանդակը» (մարմար, 1927), «Նեգրուհի» դիմաքանդակը (բրոնզ, 1928, երկուսն էլ` ՀԱՊ), «Հակոբ Մեղապարտ» արձանը (գիպս, 1960, Մատենադարան), Պ. Յավորովի (բրոնզ, 1932, Սոֆիա, բազալտ, 1966, Երևան), Ա. Չեխովի (բրոնզ, 1955), Ա. Մյասնիկյանի (բրոնզ, 1957), «Պեպո» (բազալտ, 1975, երեքն էլ` Երևան) հուշարձանները ևն:
Գրականության ցանկ
«Ով ով է: Հայեր» հանրագիտարան, հատոր առաջին, գլխ. խմբ. Հովհ. Այվազյան, հայկական հանրագիտարան հրատ., Երևան, 2007:
Ալեք Մանուկյան 1,
ԵՊՀ 2-րդ մասնաշենք,
5-րդ հարկ,
Հեռ.` + 37460 71-00-92
Էլ-փոստ` info@armin.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Կայքի նյութերի մասնակի կամ ամբողջական օգտագործման, մեջբերումների կատարման դեպքում հղումը պարտադիր է` www.armeniaculture.am