• Նորություններ
• Հղումներ
• Գործընկերներ
• Կայքի Քարտեզ

 ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ Առնո Հարությունի. ծնվել է 1921 թվականի հունվարի 22-ին Երևանում, կոմպոզիտոր, դաշնակահար: ՀԽՍՀ (1960), ԽՍՀՄ (1971) ժողովրդական արտիստ: Ավարտել է Երևանի (ստեղծագործական, 1947) և Մոսկվայի (դաշնամուրի, 1948) կոնսերվատորիաները, կատարելագործվել Մոսկվայի հայ մշակույթի տան երաժշտական ստուդիայում (1946-1948):

Բաբաջանյանի ստեղծագործական դրամատիզմը, դինամիկ, մեղեդային և հարմոնիկ հագեցվածությունն առավել բնորոշ են դաշնամուրի և նվագախմբի համար գրված «Հերոսական բալլադին» (1950, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ՝ (1951), Դաշնամուրային տրիոյին (1952), Ջութակի և դաշնամուրի սոնատին (1959), Թավջութակի կոնցերտին (1962): Երիտասարդության և ուսանողների համաշխարհային 1-ին փառատոնում (1947, Պրահա) Բաբաջանյանի «Վաղարշապատի պարը», «էքսպրոմտը» և 

«Պրելյուդը» արժանացել են 1-ին մրցանակի: Ժամանակի նորարարարական շնչով են ստեղծվել «Պոլիֆոնիկ սոնատը» (1947, 2-րդ խմբ.՝ 1956), «Վեց պատկերը» (1965, ՀԽՍՀ պետական մրցանակ՝ 1966), № 3 կվարտետը (1976): Ճանաչված են նաև Բաբաջանյանի «էլեգիան», «Հայկական ռապսոդիան» (համահեղինակ՝ Ա. Հարությունյան), Նոկտյուռնը: Բաբաջանյանի մեղեդային բացառիկ տաղանդը, խոր զգացմունքայնությունը առավելագույնս դրսևորվել են նրա հայրենասիրական ու քնարական երգերում և թատերական (Վ. Սարոյանի «Իմ սիրտը լեռներում է», Գ. Սունդուկյանի անվ. թատրոն) ու կինոերաժշտության («Առաջին սիրո երգը», համահեղինակ՝ Ղ. Սարյան, «Ամպրոպի արահետով», «Անձամբ ճանաչում եմ», «Երջանկության մեխանիկան», ՀԽՍՀ պետական մրցանակ՝ 1983) մեջ: Երևանում Բաբաջանյանի անունով կոչվել է փողոց, կանգնեցվել նրա հուշարձանը (2003, քանդակագործ՝ Դ. Բեջանյան): Մահացել է 1983 թվականի նոյեմբերի 11-ին Երևանում:

Աղբյուրը՝

«Ով ով է: Հայեր» հանրագիտարան, հատոր առաջին, գլխ. խմբ. Հովհ. Այվազյան, հայկական հանրագիտարան հրատ., Երևան, 2007:

Տես նաև՝ 

Թաշչյան Ս.Ս., Առնո Բաբաջանյան, Ե., 1961: 

Григорян А., Арно Бабаджанян, М., 1961; 

Аматуни С., Арно Бабаджанян. Инструментальное творчество. Исследование, Е., 1985;

Тероганян М., Арно Бабаджанян, М., 2001.